De tweede week van binnen zitten is bijna voorbij. Je zou moeten denken dat je er nu aan begint te wennen en je je weg aan het vinden bent in deze situatie. Maar niks blijkt hier minder waar te zijn. Aan het begin van deze periode kwamen de meest ambitieuze ideeën voorbij. Ik kan keihard aan mijn blog gaan werken, achter de schermen aan het werk gaan, dingen leren over SEO en bezoekers trekken. Oh en een cursus Spaans volgen! Elke dag bewegen, creatief bezig zijn, noem maar op. Altijd maar moeten, dat is mijn (ronduit verkeerde) motto. De realiteit blijkt totaal anders te zijn.
Volg jij me al op Instagram?
Zoals ik eerder al liet weten zit ik momenteel zonder werk thuis. Gelukkig is deze status inmiddels veranderd naar één dag werken in de week, dus dat is in ieder geval al iets, jeej! En toch krijg ik de overige 6 dagen niks voor elkaar. Wanneer ik de afwas heb gedaan, ben ik trots op mezelf. Want ik heb iets gedaan. En dat terwijl ik aan het begin van deze periode hele dagschema’s voor mezelf in mijn hoofd had.
Ik ben altijd al vrij hard voor mezelf geweest. Perfectionistisch zou je het kunnen noemen, maar dan op persoonlijk vlak. Ik probeer er de laatste jaren meer op te letten, maar een aantal jaar terug verwachtte ik alleen het hoogste van mezelf en niet minder. En nu, in deze periode, verwachtte ik dus ook heel veel van mezelf. Ik bedacht mezelf dat ik elke dag wel minimaal twee dingen uit de volgende onderwerpen kon doen; schoonmaken, bakken, blog (naast het artikelen schrijven), lezen, Spaans oefenen, creatief zijn en bewegen. Denk je dat hier iets van terecht is gekomen? Nee. De afgelopen dagen heb ik alleen maar op de bank gehangen en Netflix gekeken en gaf ik mezelf een applaus als ik eens wel iets deed. Zelfs het bloggen kostte me moeite. En ik nam het mezelf echt kwalijk. ‘Kom op Joyce, je doet helemaal niks. Waar slaat dit op!? Ga wat doen!’ En na een dag weer niks te hebben gedaan baalde ik daarvan.
Maar waar slaat dat op? Ik hoor overal om me heen dat mensen dit een tijd vinden om een stap terug te doen, rust te vinden om zich heen en het wel chill vinden om even wat minder te moeten. Waarom is het bij mij dan een kwestie van altijd maar moeten? Is het zo’n ramp als ik een dag alleen maar Netflix? Krijg ik op mijn kop als ik dat doe, ben ik verplicht andere dingen te doen? Nee! Dus wat is het ergste dat er fout kan gaan? Dat ik straks helemaal niks meer op Netflix te bekijken heb. Nou, dan kan ik altijd nog doorgaan op Videoland.
Even alle gekheid op een stokje. Ik ben momenteel gewoon minder gemotiveerd en gefocust en ik zal vast niet de enige hierin zijn. En dat is oké. We zitten nu eenmaal in een periode die we allemaal nog niet kennen, en dat brengt onzekerheid en stress met zich mee. Dit is niet hoe we normaal leven, dus we hoeven ons ook even niet zoals normaal te gedragen. We weten ook allemaal niet hoelang dit nog gaat duren, vind je gek dat we een beetje uit ons doen zijn! Dus het is mijn voornemen om tevreden te zijn met minder. Het is momenteel genoeg om het beste van mijn dag te maken. En hoe ik dat doe, dat maakt niet uit. Zolang ik er maar plezier in heb. Dan zit dat strakke lijf in de zomer er maar niet in, het is toch niet alsof we op vakantie kunnen ofzo. Het is oké.
En misschien, dat als ik de lat ik niet meer zo hoog voor mezelf leg, ik wel opeens zin krijg om met die cursus Spaans aan de slag te gaan. Of heb ik wel zin om lekker iets te gaan bakken. Maar dan niet omdat het moet, maar omdat het mag.
Hier ook rustig aan. Hoewel ik altijd van huis uit werk, lijkt de drive nu wat verloren…
Ik doe hier heerlijk rustig aan even ontspannen en opladen
ik heb t leren relativeren. zorg nu voor de kids, werk ene beetje en doe rustig aan
Ja, best wel… Ik ben een bitch als het om mezelf gaat. Tegen anderen ben ik veel aardiger…
Ik doe het rustig aan.
het onmogelijke aan jezelf ‘waarom’ vragen stellen is dat ze niet te beantwoorden zijn, omdat er op elk antwoord een nieuwe waarom vraag komt. Hoop dat je er toch in slaagt wat innerlijke rust te vinden om zodoende die druk wat te verminderen.
ik ben heel streng voor mezelf, daar om zie ik er dus streng op toe dat ik op tijd rust neem en plezier maak
ik ben enorm streng voor mezelf, in alles. daar moet ik echt leren mee om te gaan en het los te laten
Ik doe het rustig aan en probeer van de kalmte te genieten
Ik kan heel streng voor mezelf zijn, maar in de praktijk merk ik dat ik nu, ondanks dat ik genoeg dingen te doen heb, gewoon futloos ben vanwege het vele binnen zitten en dat ik daardoor minder doe dan ik zou willen. Misschien inderdaad goed om ook hierna toch wat vaker minder streng voor mezelf te zijn.
Ik ben ook best streng voor mezelf ja. Ik heb echt moeten leren dat ik soms een paar tandjes langzamer moet.
Ik heb 1001 ideeën wat ik wil doen komende weken waardoor ik in paniek ga als dat in 2-4 weken zou moeten gebeuren. Ik probeer ook wat zachter voor mijzelf te zijn en de knop om te draaien naar “niets moet, niksen mag”
ja ik ben streng voor mij zelf haha. ondanks de corona houd ik mij strak aan de planning en to do list. doe ik dat niet raak ik uit mijn patroon en dan is het chaos en een chagerijnige moeder haha
Ja, ik ben streng voor mezelf, ik heb wel al bijgeleerd. Gisteren heb ik Bridget Jones gekeken, een film die niet veel bijdraagt en dat dan nog na de middag. Dit zou ik eerder nooit gedaan hebben, dus nu was ik daar wel best trots voor op mezelf (ook al werd ik iet of wat onrustig omdat ik niets nuttig deed, ik bleef in de zetel liggen tot hij gedaan was!)
mmmmm ik ben denk ik wel wat streng voor mijzelf. Ik wil gewoon niet de hele dag door op mijn luie reet op de bank hangen met alleen maar simpele tv voor mijn neus. Dat vind ik zonde van mijn tijd en ik voel mij daarna alleen maar ellendig. Ik heb het meeste aan routine, regelmaat en ritme afgewisseld met rust. Als rustig aan voor jou wel werkt dan zou ik zeggen doe lekker waar jij je goed bij voelt. Dat is immers het belangrijkste.
Wat vervelend dat je niet kunt werken nu en hier ook geen compensatie voor krijgt. Ik hoop dat je snel weer aan het werk kunt! En wat betreft het onderwerp van dit blog: dit is zooooo herkenbaar!! Schreef iets vergelijkbaar vanuit mijn persoonlijk gevoel op een van mijn websites vorig jaar. Ik ben ook heel veeleisend en streng voor mezelf, maar uiteindelijk ligt er echt niemand wakker of je nu wel een nieuwe blog hebt geschreven of whatever. Zeg nou ook weer niet dat het prima is om een eeuwige couch potato te worden, maar op z’n tijd rust nemen zonder schuldgevoelens en lief zijn voor jezelf mag gewoon. Vind het makkelijker te zeggen tegen anderen dan zelf te ervaren hoor, maar doe waar jij van geniet en doe dat met plezier zonder dat knagende ‘moeten-gevoel’. Heel veel succes met alles! x
Ik snap helemaal wat je bedoelt, het is nu een rare tijd en we moeten al zoveel van ons zelf, maar af en toe even pas op de plaats is ook niet verkeerd. Hier in huis is het nu druk en ik zie per dag wel hoe het loopt, sommige dingen ‘moet’ ik doen en neem hier ook de tijd voor, maar daarna is het ook tijd voor ontspanning.
Ik herken het wel hoor, nu ik zoveel thuis ben heb ik opeens een hele to do lijst, maar er komt niet veel van terecht. En ik probeer minder streng voor mezelf te zijn en het los te laten.