Inmiddels ben ik ruim 28 jaar. Aan de ene kant nog ontzettend jong natuurlijk, maar aan de andere kant durf ik ook te zeggen dat ik inmiddels best wel wat heb meegemaakt en heb geleerd gedurende de weg. Als jongvolwassene denk je de wereld te hebben begrepen, maar gaandeweg kom je erachter dat het toch net even allemaal wat anders zit. Vandaag deel ik mijn levenslessen die ik heb geleerd met jullie.
Volg jij me al op Instagram?
Leren wie je bent
Ik begin maar gelijk met ik denk wel een van mijn grootste levenslessen. Doordat mijn jeugd niet altijd even fijn is geweest heb ik mezelf een soort natuur, oftewel gedrag aangeleerd. Gedrag om te overleven, wat ik dus mijn aangeleerde natuur noem. Op een gegeven moment is die lijn hiertussen zo vaag geworden dat ik mezelf volledig zo ben gaan gedragen en mezelf ook echt als die persoon zag. Nu, jaren later, zie ik in dat ik niet deze persoon wil zijn en eigenlijk ook helemaal niet ben. Toen ik me ben gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling werd ik me bewust van hoe gedachten en je mindset werken. En dat het jouw eigen keuze is welke gedachtes je toelaat en welke niet. Door hieraan te werken is mijn mindset, nog steeds, aan het veranderen naar de persoon die ik wil zijn.
Het is niet erg om niet te weten wat je wilt
Blijkbaar is het heel normaal om de eerste helft van je leven zoekende te zijn. Vroeger dacht ik altijd dat ik rond mijn 30e het perfecte volwassen leven zou hebben: een baan waar ik gelukkig mee ben, een huis, een gezin, noem maar op. Nu de 30 angstvallig dichtbij komt is dit nog lang niet de realiteit. Ik weet nog steeds niet wat ik wil worden als ik later groot ben. En dat is oké, ik heb nog genoeg tijd om dat te ontdekken!
Alles begint bij je eigen gedachten
Een gedachte is een actie, een actie is een keuze en een keuze kan je leven veranderen. Zoals ik eerder aangaf ben ik actief bezig met het veranderen van mijn mindset. Het leren kijken naar je gedachten en weten waar ze vandaan komen heeft zoveel toegevoegde waarde in je leven. Je brein is soms maar een raar ding, maar wanneer je weet hoe het werkt maakt het het een stuk gemakkelijker om hiermee om te gaan.
Alles gaat voorbij
Zonder er al te diep op in te gaan heb ik nare puberjaren gehad, waarbij ik toen geen idee had hoe ik daar ooit in godsnaam weer uit zou komen. En kijk waar ik nu sta. Wetende dat ik zoiets naars kan overleven, geeft mij de zekerheid dat ik alles aan kan en dat alles weer voorbij gaat. Soms moeten we een tijd gewoon even uitzitten, maar geloof er in dat betere tijden altijd weer zullen komen.
Wees niet zo streng voor jezelf
Diep van binnen ben ik absoluut een perfectionist. Altijd de lat (te) hoog leggen voor mezelf. Zo mocht ik nooit een onvoldoende halen van mezelf voor mijn studie, falen was geen optie. Ik begin steeds meer te leren dat deze hoge eisen van mezelf stellen niet werkt. Wie wordt daar gelukkig van? Ik in ieder geval niet. Het is oké om fouten te maken, dat probeer ik mijn leerlingen ook altijd te vertellen. Dus waarom zou dat niet voor mezelf gelden? Het is een leerproces, maar ik probeer steeds meer de gouden tussenweg te vinden. En dat maakt me een stuk gelukkiger!
Q: welke levenslessen wil jij delen?
Dat klinkt heel heftig Joyce. Ik denk dat we in wezen vaak krachtiger zijn dan we denken. En dat blijkt ook weer uit jouw verhaal. Iets om trots op te zijn. Stand your ground is wat in mij opkomt. Je levenspad defines you. Knuffel voor jou.
Ik herken het overleven en je identiteit helemaal kwijt zijn. Ik ben ook door opvoeding en trauma’s in de overleving stand gegaan.
Ik vind de levenslessen die je noemt allemaal heel goed. Zeker die dat alles voorbij gaat. Dat is echt zo inderdaad.
Mild zijn voor jezelf. Goed is goed genoeg. Dat probeer ik onze kinderen mee te geven.
Ik ben mezelf meer en meer aan het verdiepen in het Stoïcime en veel van jouw inzichten leunen hier bij aan 🙂