Het is even stil geweest op Someday Today. En deze keer niet omdat het er gewoon even bij insloop, zoals vaker het geval was. Maar eigenlijk omdat ik even niet zo goed in mijn vel zit, en misschien is dit nog wel wat zacht uitgedrukt. Ik weet het eerlijk gezegd even niet zo goed. Een maand geleden vertelde ik dat ik ging stoppen met mijn werk als ambulant begeleider en sindsdien is het bergafwaarts met me gegaan.
Wat ging hier aan vooraf
Aan het begin van 2022 hakte ik de knoop door om te stoppen bij mijn fulltime baan. Al een tijdje voelde ik me al niet meer echt prettig binnen de school waar ik werkte en ook het fulltime werken viel me zwaar. Ik wist ook niet meer zo zeker of ik het lesgeven wel echt zo leuk vond. Ik ging aan de slag met solliciteren op andere scholen, maar helaas kwam hier niks uit. Dit viel me zwaar. Ik voelde me al niet goed meer in het onderwijs en nu kreeg ik ook nog eens afwijzing na afwijzing te verduren. Ik was er dan ook even helemaal klaar mee en besloot vrij spontaan te solliciteren als ambulant begeleider en ondanks dat ik dit niet gelijk verwachtte werd ik aangenomen! Het enthousiasme kwam weer wat terug en ik had zin in deze nieuwe uitdaging. Ondanks dat ik het wel mega spannend vond ging ik er voor de volle 100% voor. Ik vond daarnaast nog voor 2 dagen een school waar ik les kon geven om zo het onderwijs toch nog een kans te geven.
Eind augustus begon het nieuwe schooljaar en ging ik bij beide banen aan de slag. En jezus wat viel die eerste week mij zwaar. Een van de twee groepen die ik lesgeef is een uitdaging en ook de één op één begeleiding viel erg zwaar. De eerste werkdag daar kwam ik zelfs huilend thuis. Toch besloot ik in week twee beide schouders eronder te zetten en het een kans te geven. Waar de vrijdag in de tweede week de zwaarste dag tot nu toe was. Maar ik schoof het opzij, want ik vond dat ik het een kans moest geven. Totdat ik na schooltijd in gesprek ging, waarbij ze me doodleuk vertelden dat ik niet meer nodig was en dit dus mijn laatste dag was. Wat vond ik dat klote op dat moment zeg. Uiteindelijk is het goed voor me geweest, want ik denk niet dat ik gelukkig was geworden hiervan. Aan de andere kant heeft het wel de huidige rollercoaster waar ik nu in zit in gang gezet.
Onzekerheid
Dagen vol onzekerheid volgden. Het duurde even voordat ze een nieuwe casus voor me hadden gevonden wat ervoor zorgde dat ik 3 dagen doordeweeks thuis zat. De eerste dagen heel lekker, maar ik was het al snel zat. Daarnaast betekende het ook dat ik die dagen geen inkomsten had. Iets wat ik me echt niet kon veroorloven. Uiteindelijk hadden we een casus op het oog die ik echt zag zitten, maar helaas ging deze ook niet door. We begonnen dus weer helemaal opnieuw. Ondertussen had ik ook mijn eerste loon binnen gekregen van deze baan en damn, dat viel flink tegen. Ik leverde er zo €1000,- op in tegenover mijn fulltime baan vorig schooljaar. Hiermee kon ik net wel/ net niet de eindjes aan elkaar knopen. En dat leverde zoveel stress op. Uiteindelijk heeft deze onzekerheid ervoor gezorgd dat ik ben gestopt als ambulant begeleider en me toch weer volledig op het onderwijs ga focussen.
Ik kwam in een dal terecht
Al met al begon de stress me op te vreten. ik ben erachter gekomen dat financiële stress echt ontzettend zwaar is. Daar kwam nog eens bovenop dat ik 5 dagen (met het weekend erbij) thuis zat, waarvan 3 alleen. Plus de onzekerheid over de toekomst zorgde ervoor dat ik gillend gek werd. Ik merkte dat ik meer steeds meer down begon te voelen en ik eigenlijk nergens meer zin in had. Inmiddels begon ik ook met lezen in het boek ‘Jong burn-out’. In eerste instantie gewoon omdat het boek je ook tips geeft voor meer energie, iets dat ik al lange tijd kan gebruiken. Maar dit blijkt uiteindelijk best een confronterend boek te zijn. Uiteindelijk weet ik nu, het gaat niet goed met me.
Hoe nu verder?
Dat de realisatie er is vind ik al een hele mooie eerste stap. Ik word me meer bewust van hoe ik me voel in plaats van altijd maar door te rennen. Desondanks vind ik dat wel moeilijk. Ik probeer letterlijk mijn lichaam te leren kennen. Wat voel ik precies en waar zou dat vandaan kunnen komen? Daarnaast ben ik me ervan bewust dat er op dit moment echt 0 routine en regelmaat in mijn leven te vinden is. En wat heb je juist nodig wanneer het niet goed met je gaat? Juist, routine en regelmaat. Dus ik ben nu heel erg zoekende in hoe ik dit terug kan brengen in mijn leven. Wat ik dan ook wel weer lastig vind, want het is bij mij heel erg zwart wit. Of ik doe niks, of ik ga gelijk vol uit. Iets wat ik nu juist niet moet doen. Ik ben heel erg zoekende naar de balans tussen rust en productiviteit. De komende week heb ik in ieder geval herfstvakantie en ik denk dat ik dan echt even terug naar de basis wil gaan. Goed voor mezelf zorgen, een lijstje van activiteiten maken die ik kan doen zodat ik niet de hele dag lusteloos op de bank hang, enzovoort. Hopelijk geeft die week me in ieder geval weer wat moed en motivatie.
Q: heb jij nog tips voor me om mijn vrije tijd te vullen komende week?
Wat rot dat je nog niet echt een fijn plekje hebt qua werk. Hopelijk kom je snel iets tegen wat je wel bevalt! Je zou bij mooi weer natuurlijk gewoon een fijne boswandeling kunnen maken of iets lekkers gaan bakken (en het dan lekker zelf opeten als troost). Sterkte en succes met je zoektocht!
We zijn inderdaad van plan lekker veel te gaan wandelen met de hond. Wat lekkers bakken is ook een goede, die gaat mee op mijn lijstje!